Jak rozmawiać z partnerem o ciężkiej chorobie?

Jak rozmawiać i jakich błędów w komunikacji unikać, radzi dr Mariola Kosowicz.

• Mów szczerze i wprost – podejmowanie trudnych tematów takich jak jest niełatwe, szczególnie jeśli nie robiliście tego wcześniej. Aby ten moment był dla Was jak najbardziej komfortowy znajdź spokojną chwilę, by zapytać partnera, czy możecie porozmawiać. Wyraź jasno swoje cele, mów od serca. Nie powtarzaj, że „wszystko będzie w porządku”.
  
  
• Słuchaj i staraj się nie przeszkadzać – czasami najlepszym sposobem komunikacji jest po prostu słuchanie. Możliwe, że będzie to jedna z najważniejszych rzeczy, jakie możesz zrobić. Istotne jest również, by być wspierającym niezależnie od tego, o czym mówi Twój bliski. Być może nie od razu będzie chciał mówić ochorobie – zapytaj, czy wolałby przemyśleć temat i porozmawiać o tym innym razem.
  
  
• Nie lekceważ strachu chorego – jeśli Twój bliski mówi wprost o swoich obawach nie bagatelizuj jego obrazu choroby. Niektórych chorych razi, gdy rozmówca ignoruje ich niepokój, zwłaszcza w tak istotnej kwestii. Okaż bliskiemu, że Ty również masz wiele obaw związanych z chorobą, ale zaznacz, że wspólnie będzie Wam łatwiej sobie z nimi poradzić.
  
  
• Pozwól bliskiemu na wyrażanie emocji i nie traktuj ich osobiście – mogą towarzyszyć różne skrajne emocje, takie jak złość, żal, agresja czy poczucie bezsilności – bądź gotowy na bycie świadkiem wyrażania ich przez chorego. Nie neguj emocji pacjenta i jednocześnie nie traktuj ich osobiście.
  
  
• Pogłębiaj swoją wiedzę o chorobie – dowiedz się jak najwięcej o chorobie, z którą zmaga się Twój partner. Zapoznanie się z rzetelnymi informacjami na ten temat pozwoli Ci szerzej spojrzeć na problem i zapobiegnie krępującym sytuacjom podczas rozmowy.
  
  
• Poradź się bliskich/terapeuty – czasami warto poradzić się innych. Jeśli jednak nadal będziesz mieć problemy z rozmową na temat choroby poszukaj profesjonalnego wsparcia. Psycholog pomoże poruszyć kwestie, o których nie czujecie się na siłach rozmawiać samodzielnie. Jeśli Twój partner nie chce uczestniczyć w wizycie u specjalisty, zawsze możesz sam iść na wizytę.

A co z rozmową o życiu intymnym?

Choroba partnera może mieć wpływ również na życie intymne, dlatego ważne jest, abyście mogli omówić między sobą wpływ schorzenia na seksualność. Może się okazać, że potrzebne będzie wypracowanie nowych umownych znaków dotyczących spraw seksu oraz ustanowienie innych niż dotychczas „rytuałów” seksualnych, które będą lepiej dopasowane do Waszych zmieniających się zadań w związku (partner, opiekun). Zanim jednak poruszysz z bliskim kwestię intymności, warto żebyś wziął/wzięła pod uwagę, jak wyglądała ta sfera życia przed chorobą i czy potraficie swobodnie o niej rozmawiać. Pamiętaj jednak, że szczera i otwarta komunikacja na ten temat może pomóc w wzmocnieniu relacji między Wami, pogłębi uczucie intymności i ułatwi rozwianie obaw.

Rozmowa na pewno przebiegnie łatwiej, jeśli unikniesz oskarżania, przypisywania winy czy krytykowania. Mimo trudności, jakie mogą pojawić się w związku z chorobą m.in. zmęczenie, kurcze mięśni czy czynniki psychologiczne (np. niższa samoocena oraz gorszy nastrój), wcale nie oznacza to, że z tej sfery życia musicie rezygnować. Pamiętaj, że intymność to nie tylko fizyczność, ale także uczucia. Omawianie spraw związanych z życiem seksualnym może początkowo być bardzo krępujące, jednak jeśli zyskasz biegłość w prowadzeniu tego typu rozmów, prawdopodobnie zaczniecie lepiej komunikować się także w sensie ogólnym.