Słowami Poli Negri

Materiały do książki „" zebrał i opracował Mariusz Kotowski, badacz życia i twórczości Poli Negri, reżyser filmu „Życie jest snem" poświęconego życiu aktorki oraz jej biografii „Pola Negri - legenda Hollywood". We wstępie do książki „" Mariusz Kotowski pisze:

Pola Negri była prawdziwą diwą - w pełnym tego słowa znaczeniu. Jej gwiazda zaświeciła na filmowym firmamencie Hollywood, jeszcze zanim pojawiły się na nim Greta Garbo i Marlena Dietrich. Negri była pierwszą europejską aktorką sprowadzoną do fabryki snów i obsadzaną w głównych rolach w okresie wyjątkowego rozkwitu sztuki filmowej. Urodzona w Polsce i odkryta dla filmu w Niemczech, posiadała staranne wykształcenie w dziedzinie zarówno gry aktorskiej, jak i tańca, potrafiła też mówić i śpiewać w pięciu językach.

Obdarzona ogromną ekspresją i nieugiętą siłą woli, która pomogła jej przetrwać chaos i ubóstwo wczesnego dzieciństwa, Pola Negri zagrała w ponad sześćdziesięciu amerykańskich i europejskich filmach. To jej przypisuje się stworzenie pierwowzoru ekranowej femme fatale. Negri była uosobieniem kobiety efektownej i wyrafinowanej, a jednocześnie niesłychanie erotycznej i zmysłowej.
Żyła z rozmachem i w iście gwiazdorskim stylu, a jej codzienne życie było doskonałą pożywką dla kolumn plotkarskich na całym świecie. Do grona jej przyjaciół i kochanków zaliczały się największe legendy Hollywood: Negri była narzeczoną Charliego Chaplina, z Rudolfem Valentino zaręczyła się tuż przed jego przedwczesną śmiercią, a ostatecznie jej mężem został książę Serge Mdivani. Do grona jej wielbicieli należeli Albert Einstein i Bernard Shaw. Życie Poli było pełne dramatycznych wydarzeń i zakrętów losu; jednego dnia była najlepiej zarabiającą gwiazdą Hollywood, by kilka lat później uciekać z nazistowskich Niemiec, zabierając ze sobą tylko to, co mogła spakować do jednej walizki. Historia jej życia jest bogata i złożona, a jej losy doskonale oddają klimat okresu kina niemego.

Pierwszą poważniejszą próbę, jaką Negri podjęła w dziedzinie twórczości literackiej, stanowił niewielki tomik, który w 1928 roku ukazał się w języku francuskim pod tytułem „La Vie et Le Rêve au Cinema" (W kinie życie jest snem). Ponownie spróbowała sił pisarskich dopiero pod koniec życia, spisując koleje swojego losu w formie autobiografii zatytułowanej „Memoirs of a Star" (Pamiętnik gwiazdy), która ukazała się na rynku amerykańskim w 1970 roku nakładem wydawnictwa Doubleday. Jednak Negri przez cały czas prowadziła ze swoją widownią i wielbicielami dialog - nie tylko z ekranu czy sceny, ale również za pośrednictwem prasy. Opowieści, które snuła na temat swojego życia, tak osobistego, jak i zawodowego, cieszyły się ogromną popularnością - więc amerykańskie magazyny chętnie drukowały pod jej nazwiskiem szereg artykułów autobiograficznych. W książce „" znajdziemy m.in. jej bardzo osobiste teksty opisujące związki z mężczyznami - Rudolfem Valentino, Charliem Chaplinem, hrabią Dąmbskim, księciem Mdivanim, jak również wspomnienia dotyczące dzieciństwa, rodziny, pierwszej podróży za ocean i pierwszego kontaktu z kinem.

Pierwszą książką napisaną samodzielnie przez Polę Negri była niewielka publikacja „La Vie et Le Rêve au Cinema". Ta krótka nowela ukazała się prywatnym nakładem w języku francuskim w 1928 roku w liczbie dwustu egzemplarzy. W kolejnych latach została przetłumaczona na język rosyjski, a następnie także na angielski. Część tekstu ukazała się również po arabsku.

Ujawniając kreatywną stronę swojej natury, aktorka nie traciła atramentu na opisywanie swoich podbojów seksualnych czy wspominanie serc, które w życiu złamała. Zamiast tego tekst emanuje miłością Negri do wszystkich aspektów sztuki filmowej i gry aktorskiej, przeplataną refleksjami, które częstokroć przesycone ironią i cynizmem, dają czytelnikowi wgląd w duszę i osobowość aktorki. Negri posługuje się elokwentnym językiem z zabarwieniem humorystycznym. Jej talent pisarski widać wyraźnie przede wszystkim w dwóch rozdziałach poświęconych teoretycznym rozważaniom, zatytułowanym „La voix de l'ecran" (Głos ekranu) i „Premier fantome" (Pierwsze widmo). Te dwa rozdziały stanowią preludium do trzech opowiadań beletrystycznych, które same w sobie można uznać za scenariusze filmowe.

We wszystkich tych zróżnicowanych i pomysłowych historiach wyraźnie widać inteligencję i wnikliwość Poli Negri. Proza przesycona patosem, precyzyjnie oddająca nie tylko styl, ale i konwencje czasów kina niemego, odzwierciedla jej głęboki intelekt i poczucie humoru.

Książka „" Poli Negri w opracowaniu Mariusza Kotowskiego ukazała się nakładem wydawnictwa Prószyński Media. Do książki dołączona jest płyta z filmem „Żółty paszport" z 1918 roku. Do nabycia w dobrych księgarniach i na