Spóźnieni kochankowie - zawsze jest czas na miłość

Akcja powieści toczy się w Paryżu między kwietniem a listopadem 1975 roku. Jack, 49- letni amerykański biznesman zostawia rodzinę i całe dotychczasowe życie pragnąc urzeczywistnić wieloletnie marzenie, którym jest malowanie obrazów. Wydawałoby się, że Paryż jest adekwatnym miejscem do realizacji takiego zamierzenia, a jednak malowidła Jacka nie spełniają jego oczekiwań, coś nie pozwala rozwinąć się jego pasji. Przypadkiem bohater poznaje niewidomą kobietę, siedemdziesięciojednoletnią Mirabelle. Znajomość ta przeradza się w silne uczucie diametralnie zmieniając życie obojga.

Mirabelle wprowadza Jacka do swojego świata. Ze względu na to, że jest niewidoma, inaczej poznaje rzeczywistość i tę umiejętność stara się przekazać ukochanemu, on zaś metaforycznie przedstawia kolorowy świat osobie, dla której barwy są tylko mglistym wspomnieniem z dzieciństwa. Obrazy Jacka stają się wreszcie takie, jak oczekuje ich autor, zarówno treściowo, jak i formalnie. Odkrywa on liczne aspekty rzeczywistości, których istnienia dotąd nawet nie podejrzewał. Zaangażowanie, zaufanie, pragnienie bliskości czynią zeń wrażliwego obserwatora otoczenia. Nowe doświadczenia pozwalają mu tworzyć i dają radość życia, nową jego jakość. Mirabell natomiast stwierdza: „na tak wiele sposobów, wniosłeś światło w moje życie” chcąc wskazać, ileż to pięknych przeżyć zawdzięcza łączącemu ich uczuciu. Jest szczęśliwa, gdyż po wielu latach samotności odnalazła kogoś, z kim może podzielić się największymi sekretami, komu może bezgranicznie zaufać i odkryć przestrzeń doznań, których wcześniej nie zaznała.

Obraz miłości skonstruowany przez Whartona na kartach tej książki, łączy w sobie przyjaźń, szczerość, niewinność i pożądanie. Zarysowany jest subtelnie, ale realistycznie- pisarz nie pomija intymnych szczegółów, powieść zawiera sceny erotyczne. Pełnia uczucia niesie za sobą także pragnienie seksualnej bliskości, a wiek bohaterów nie stanowi dla nich żadnej przeszkody.

Książka kończy się śmiercią Mirabelle, ale tragizm nie jest domeną tej sceny, gdyż odchodzi w niej osoba, która zrealizowała swe marzenia, doświadczyła wspaniałych przeżyć, odnalazła miłość swojego życia, zaznała prawdziwego porozumienia dusz. Mirabelle kończy życie jako człowiek spełniony.

„Spóźnieni kochankowie” uczą, że miłość „to coś wyjątkowego, coś większego niż samo życie”, warto na nią czekać, choćby wydawało się, że wszystko już za nami. Powieść pokazuje, że los jest nam w stanie zgotować największe niespodzianki, a życie jest nieprzewidywalne, nawet wówczas, gdy ma się za sobą wiele wiosen…