Niewinne (Les innocentes)

Złożyły śluby czystości i postanowiły oddać swoje życie Bogu. Wiara jest ich przewodnikiem, podporą, ale i codzienną odpowiedzialnością, zmaganiem. Mroczne wojenne czasy wystawiają ją na najtrudniejszą z prób.

Zakonnice z "Niewinnych" Anne Fontaine (""), francusko-belgijsko-polskiej koprodukcji, doświadczają piekła sowieckiego "wyzwolenia" Polski spod niemieckiej okupacji - traumy gwałtu i jego owoców: niechcianych ciąż, chorób wenerycznych. Ta trauma ma dla nich wymiar fizyczny, psychiczny, ale również metafizyczny - religijny. Zmusza je do konfrontacji z klasztornymi regułami, w które wierzyły i w zgodzie z którymi chciały żyć, z przysięgami, które złożyły, z wiarą, zwątpieniem, powołaniem, poczuciem wstydu, upokorzenia, hańby. Wystawia je na konfrontację z dylematami, na które nikt ich nie przygotował i w których pozostają, de facto, same.

Przez ten czas pomaga im przejść osoba z zewnątrz, Matylda - lekarka z francuskiego Czerwonego Krzyża, który nieopodal klasztoru prowadzi swój polowy szpital. To właśnie z perspektywy tej młodej kobiety, ateistki wychowanej w innym kraju i wśród innych wartości, poznajemy zmagania sióstr.

Film ma przede wszystkim wydźwięk humanistyczny i bardzo kobiecy wymiar. Fontaine powstrzymuje się przed oceną klasztornych reguł, życia, dywagowania na temat "państwa w państwie", decyzji poszczególnych bohaterek. Ma wobec nich dużo empatii, rozumie ich cierpienie, ich ból, szanuje ich wybory.

Prawdopodobnie najciekawszą postacią całej opowieści jest matka przełożona zagrana przez - postać obarczona największą odpowiedzialnością. Piękne zdjęcia Caroline Champetier dopełniają tej smutnej, acz dającej nadzieję opowieści, zakorzenionej w polskiej historii, ale też w losach wielu kobiet - ofiar wojennych gwałtów.