Ciemno, prawie noc. Szukaj niekochanych

Realizm pomieszano z baśniowością, bo akcja dzieje się nie tylko w mieście, także poza nim gdzie jest kraina Kotojadów, Kotolubów i osób żyjących poza stereotypem i przeciętnością.

Zgodnie z tytułem akcja filmu rozpoczyna się, w ledwie rozświetlonych, ciemnościach, najpierw pociągu a potem drogi do domu.

Mamy tu nagromadzenie wszelkich okropności poczynając od II wojny światowej (nazizm), wyzwolenie w postaci sowieckiego żołdactwa, gwałcącego nastolatkę, dziecięcą pornografię, kazirodztwo, , handel dziećmi, chorobę psychiczną. Jak dla mnie zbyt duże nagromadzenie faktów mających świadczyć o panującym wszechwładnie Złu. Sądząc na podstawie filmu w Wałbrzychu jest ciągle prawie noc. Nie wiem czy mieszkańcy zgodziliby się z tą tezą.

Twórca nawiązuje też do przeszłości miasta za pomocą postaci księżnej Daisy i jej siedmiometrowego sznura pereł.

Przeszłość z którą mierzy się bohaterka jest przerażająca i choć pozornie jest kobietą sukcesu blizny przeszłości będzie miała do końca życia. Kompletnie więc nie przekonała mnie mała, końcowa nutka optymizmu.

Gdyby nie świetni aktorzy dla mnie ten film nie byłby wart obejrzenia.