Włodzimierz Boruński bohaterem filmowej części "Warszawy Singera"

Przypominamy więc filmową sylwetkę tego niezwykłego artysty, który w czasie ćwierćwiecza trwania kariery stworzył całą galerię postaci żydowskich bohaterów (choć nie wyłącznie). W mini-przeglądzie pod hasłem Mistrzowie Epizodu znalazł się zarówno filmowy debiut Boruńskiego - film „Zaduszki" Tadeusza Konwickiego, w którym stworzył ikonę „Żyda ocalałego z Zagłady", jak i ostatni obraz w karierze aktora - „Mrzonka" Janusza Majewskiego, w którym Boruński dał prawdziwy popis aktorskich możliwości, ale także w pełni objawił owo coś nieuchwytnego, co określa wymiar i wysoką próbę istoty człowieczeństwa.

Włodzimierz Boruński urodził się 3 lipca 1906 roku. Był aktorem, poetą, satyrykiem i tłumaczem. W latach 1924-25 studiował na wydziale prawa UW. Do II wojny światowej działał jako reżyser i autor tekstów dla teatrów rewiowych. Podczas wojny był żołnierzem II Armii Wojska Polskiego, brał udział w forsowaniu Nysy. Po wyzwoleniu zajął się twórczością literacką i przekładami z literatury radzieckiej. W 1945 założył w Lubaniu Śląskim teatrzyk „Siódme niebo", którego był dyrektorem oraz założył i redagował pismo „Na straży" (wychodziło do 1947). Współpracował także przy organizacji szkolnictwa. Autor wielu zbiorów poezji, skeczy, monologów i piosenek w programach Teatru Syrena. W 1961, zauważony przez Tadeusza Konwickiego, rozpoczął karierę filmową. Stworzył całą galerię postaci żydowskich bohaterów (choć nie wyłącznie).

Tadeusz Konwicki w tekście zamieszczonym w miesięczniku KINO pt.: „Zawsze starałem się mieć Boruńskiego w filmie" napisał: „Boruński stworzył typ Żyda w naszym powojennym kinie. Skreował go nie dzięki warunkom fizycznym, choć i te na pewno były przydatne, ale przede wszystkim przez ogromne napięcie wewnętrzne, przez głęboki i dyskretny zarazem patos, przez jakiś dziwnie rozwibrowany, wieloznaczny humanizm. Wydaje mi się, że te role, a szczególnie postać Golda w „Zazdrości i medycynie" są pięknym dowodem pamięci o ludziach, którzy umierali na naszej ziemi". Kilka akapitów wcześnie zauważał inny rys jego aktorstwa: „Kiedy Boruński staje przed kamerą, wszystko w kadrze zaczyna żyć. Liście drzew poruszają się prawdziwiej, wiatr szumi wiarygodniej, zwykłe potoczne zdania nabierają dotkliwości bólu, przejmującego smutku, poetyckiej wieloznaczności. Bo z Boruńskiego emanuje ten dziwny i niejasny pierwiastek, który przykuwa nasz wzrok, absorbuje nasz słuch".

Najpełniejsze potwierdzenie tych słów znajdziemy w telewizyjnym filmie „Mrzonka" Janusza Majewskiego z 1985 roku, w którym Boruński dał prawdziwy popis aktorskich możliwości, ale także w pełni objawił owo coś nieuchwytnego, co określa wymiar i wysoką próbę istoty człowieczeństwa. Ten film zamyka niestety filmografię aktora. Warto odnotować także jego udział w dwóch filmach Horsta Seemana, w których zagrał postaci rabinów: słynną sagę telewizyjną „Hotel Polanów i jego goście" z 1985 r. a także „Młyn Lewina" z 1980 roku.
Włodzimierz Boruński zmarł 10 kwietnia 1988 roku.

KALENDARZ PROJEKCJI:

28 VIII godz. 20.00 Mrzonka r. Janusz Majewski, Polska 1985 63'

29 VIII godz. 18.00 Zaduszki r. Tadeusz Konwicki, Polska 1961 97'

30 VIII godz. 18.00 Zazdrość i medycyna r. Janusz Majewski, Polska 1973 95'

31 VIII godz 19.00 Ziemia obiecana r. Andrzej Wajda, Polska 1974 179'

1 IX godz. 18.00 Salto r. Tadeusz Konwicki, Polska 1965 100'

2 IX godz 18.00 Lekcja martwego języka r. Janusz Majewski, Polska 1979 96'

3 IX godz 20.00 Personel r. Krzysztof Kieślowski, Polska 1976 95'

4 IX godz 18.00 Klakier r. Janusz Kondratiuk, Polska 1983 88'