Przepustki i warunkowe zwolnienia. Ciekawy "więzienny" dokument w TV

Więzienne tatuaże

Rinke po raz kolejny spotyka się z Adamem S. Tym razem rozmawiają o więziennych tatuażach. Adam mówi o znaczeniu kilku z nich – niektóre sam nosi na swojej twarzy:
- kropka między brwiami – „że jestem świr”;
- łza pod okiem – „że tęsknię za wolnością”;
- dwie łzy pod okiem – „tęskni się za ukochaną osobą”;
- kreska pod okiem („obmalowane oczy”) – „że jestem godzien człowieka, że jeden drugiego nie sprzeda”
- trzy małe kropki obok powieki – „Trzy miejsca, których się nie wyrzekam – więzienia, szpitala, cmentarza”.

Na pytanie zadane przez Rinke, dlaczego postanowił wytatuować sobie twarz, Adam nie potrafi jednoznacznie odpowiedzieć. Mówi, że nie zawsze robi się to po to, aby otrzymać szacunek współwięźniów. Czasem to ostrzeżenie: „Na przykład kropka [między brwiami] to każdy wie… czy warto się zadać z takim klientem w zakładzie karnym”. Zwierza się jednak Rinke, że chciałby je usunąć – motywacją do tego kroku jest jego uczucie do Magdy.

Tatuaże Adama S. – bez wątpienia jasno pokazują, że mamy do czynienia z więzienną „sztuką”, pewnego rodzaju więzienną subkulturą. Jednak w porównaniu z tatuażami Adama Ł. są one raczej „delikatne”. Adam Ł. ma wytatuowane ręce, dłonie, ale największą uwagę przyciągają znaki na jego twarzy – pajęczyny, rysunek pająka, błyskawica, kropki i napisy. Wspomina, że kiedy był na wolności to każdy „dziwnie” patrzył się na niego „jak na tego złego, bo mam tatuaże”. Dlatego laserowo. „Tatuaż robiony w studio, a tatuaż robiony w więzieniu grubo się różni… Jeśli ja k**** tego nie usunę to dalej będę w więzieniu”. Mówi, że ma problem z panowaniem nad sobą, z nerwicą. Boi się, że wytykanie go palcami przez innych kiedy znajdzie się już na wolności, może spowodować, że „nerwy będą mu puszczały” i w konsekwencji znowu wróci do zakładu karnego.

Wolność

Więzienny zespół „Sektor H” w końcu nagrywa materiał w profesjonalnym studiu. Muzycy docierają na miejsce skuci w kajdany i pod specjalną eskortą. Przed tym wydarzeniem pracownicy więzienni opracowali szczegółowy raport dotyczący zasad bezpieczeństwa, których należy przestrzegać podczas sesji nagraniowej. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w dokumencie, osiemnastu funkcjonariuszy w kominiarkach i uzbrojonych m.in. w pistolety, sprawdzało wszystkie pomieszczenia w studio. Dla więźniów to wydarzenie było odskocznią od życia za kratami – po raz pierwszy od lat wyjechali za mury więzienia. Poczuli się wolni – choć na chwilę.

W innej sytuacji znajduje się Ireneusz W., który wychodzi na zwolnienie warunkowe. On ma szansę cieszyć się wolnością już do końca swojego życia. To ojciec piątki dzieci. Od momentu urodzenia się piątego dziecka, zdecydował się skończyć z nałogiem alkoholowym. Nie chciał, żeby syn był świadkiem traumatycznych wydarzeń przez które przeszły starsze dzieci. Po opuszczeniu więzienia wróci do pracy w warsztacie. Ireneusz najpierw udaje się do więziennego magazynu po swoje ubrania, rzeczy osobiste i pieniądze, które musiał zdać w dniu przyjazdu do zakładu. Przy bramie kwituje odbiór świadectwa zwolnienia oraz odzyskuje swój dokument tożsamości – jest już wolny…

Przepustki są swoistym testem dla więźniów, próbą ponownego oswojenia ze światem zewnętrznym, a także ważnym elementem procesu resocjalizacji. Mogą ją otrzymać nie częściej niż raz na dwa miesiące. W ciągu roku łącznie osadzony nie może przebywać poza zakładem dłużej niż 28 dni.

---

Emisja kolejnych odcinków serialu dokumentalnego „Rinke za kratami” będzie miała miejsce w każdą środę, o godzinie 22.10 w Telewizji POLSAT. Więcej na temat pobytu za kratami, można znależć również w książce o tym samym tytule, napisanej przez Rinkego Rooyensa w formie dziennika rejestrującego na gorąco emocje, wrażenia i przemyślenia z pobytu w więzieniu. Książka została wydana przez wydawnictwo Zwierciadło i od 9 września dostępna jest w księgarniach.