W Teatrze Kamienica o wojnie i uzależnieniach

„Pamiętnik z Powstania Warszawskiego" w reżyserii Jerzego Bielunasa przedstawia życie mieszkańców Warszawy podczas powstania w 1944 r. Jest to ponadczasowa opowieść o tragedii wojny, okrucieństwie historii i cierpieniu niewinnych ludzi. To pełna ekspresji teatralna wizja tragicznych dni zamienionego w gruzy miasta, opowiedziana jest za pomocą współczesnych środków scenicznych.
Spektakl przygotowano na pamiątkę 65. rocznicy upadku Powstania Warszawskiego. Premiera odbyła się 2 października - w dniu, w którym ogłoszono koniec heroicznych walk o Warszawę, i który bez wahania można nazwać „Świętem Nienazwanym".

Sztuka w interpretacji Jerzego Bielunasa łączy w sobie elementy teatru słowa, ruchu, a przede wszystkim teatru muzycznego. Reżyserowi w zaskakujący sposób udało się ubrać prozę Białoszewskiego w formę współczesną, w której potoczny język, prostota i skrótowość pozwalają uniknąć patosu, charakterystycznego dla utworów poświęconych wydarzeniom wojennym.
Oprawę muzyczną spektaklu powierzono kompozytorowi Mateuszowi Pospieszalskiemu. Choreografię ułożył Maciej Florek, tancerz, choreograf i zwycięzca programu „You Can Dance - Po Prostu Tańcz". W spektaklu występują aktorzy młodego pokolenia.

A 5 listopada w Teatrze Kamienica na scenie Piwnica Warsza odbędzie się premiera sztuki autorstwa Jana Jakuba Należytego „Ta cisza to ja..." w reżyserii Dariusza Szada-Borzyszkowskiego. W postać głównego bohatera wcieli się Jacek Kawalec.

Sztuka Jana Jakuba Należytego to wielopłaszczyznowa opowieść o rozpadającym się świecie, o przemijaniu, poszukiwaniu szczęścia, a przede wszystkim o uzależnieniu od alkoholu, aktorstwa i miłości. To sztuka jednego aktora, będąca pewnego rodzaju artystyczną wiwisekcją podsumowującą życie.

W roli aktora - kloszarda wystąpi Jacek Kawalec w niespotykanej do tej pory kreacji aktorskiej. Stworzony przez niego bohater to postać barwna, inteligenta, pełna ironii, groteski i gorzkiego żartu. Z jednej strony przypomina bohatera rodem z Becketta, z drugiej - estradowego komika. To postać, która - mimo, że bawi - wzrusza do łez, udowadniając, że każdy nałóg jest tylko substytutem czegoś ważnego, czego w życiu brak.