Gnomeo i Julia czyli radosny Szekspir w ogrodzie

"Romeo i Julia" Williama Szekspira tym razem w nieco innej wersji. Historia dotyczy dwóch skłóconych rodów ogrodowych krasnali - czerwonych i niebieskich. Organizują zacięte wyścigi na kosiarkach, niszczą sobie rabatki i walczą wręcz. Ale nie wszyscy. Zadziorna, czerwona Julia zakochuje się, z wzajemnością, w błękitnym, dzielnym i romantycznym, Gnomeo.

Pomysł może wydawać się dziwaczny, śmiały, dla szekspirowskich ortodoksów pewnie nawet oburzający. Jak się jednak okazuje, do odważnych świat należy. Kelly Asbury i jego ekipa stworzyli bardzo udaną, mimo wszystko oryginalną, zabawną, a zarazem uroczą animację. Pochwały należą się też Eltonowi Johnowi, który podobno był inicjatorem przedsięwzięcia, a ponadto wzbogacił obraz o kilka piosenek (i kreskówkowych wizerunków). Najlepsza jest jednak żaba, pięknie po polsku nazwana Dżanetą, która między wypytywaniem "o kaloryfer tudzież bojler" Gnomea czy zalecaniem się do pewnego grzybka, zalewając swą przyjaciółkę Julię potokiem słów, zapewnia znakomitą rozrywkę. Równać się z nią może jedynie Faflamingo (tradycyjnie bezkonkurencyjny w dubbingu Cezary Pazura) o osobliwej wymowie i sposobie wyrażania się w ogóle.

Poza naprawdę znakomitymi dialogami, które docenią dorośli (wielkie brawa za tłumaczenie), czeka widzów, zwłaszcza młodszych, seria prostych acz wesołych gagów, plejada wyrazistych, epizodycznych postaci z rybką i specjalizującymi się w wysyłaniu sygnałów ostrzegawczych zającami na czele. A wszystko kolorowe, rozśpiewane i romantyczne.

Może historia mogła być lepiej opowiedziana, chwilami "Gnomeo i Julia" przypomina bowiem serię luźnych skeczów, Dżaneta wynagrodzi jednak niedociągnięcia scenarzystów.