Kocha, lubi, szanuje (Crazy, Stupid, Love)

"Kocha, lubi, szanuje" to typowe kino środka w jak najlepszym tego słowa znaczeniu. Z jednej strony to komedia, która momentami szczerze rozbawi, z drugiej niegłupi film, niesztampowo mówiący o tym, że o miłość trzeba walczyć. Trochę tu prostego, slapstickowego humoru jak chociażby sceny z poklepywaniem po twarzy, sporo jednak też tego bardziej wyszukanego - doskonały motyw z pewnym osławionym układem tanecznym. Bywa romantycznie, ale i na granicy przyzwoitości. Jest o dojrzałej miłości, takiej po przejściach, a także o tej pierwszej, szczenięcej. O samotności i skrywanej potrzebie bliskości.

Nie sposób nie docenić samego scenariusza, w którym zgrabnie przeplatają i zazębiają się losy poszczególnych bohaterów, także dzieci. Wszystko fajnie zbalansowane, pełne zwrotów i niespodzianek, a ponadto świetnie zagrane. Steve Carell jest typowym sobą, ale coraz bardziej przekonującym. Kevin Bacon z opalenizną i fałszywym uśmieszkiem okazuje się rozkosznie groteskowy, a Julianne Moore jak zwykle bezbłędna, szczególnie gdy zdradza, na czym była w kinie. No i nikt się nie wścieka tak seksownie jak Marisa Tomei.

"Kocha, lubi, szanuje" to komedia, którą nie tylko z przyjemnością obejrzymy, ale i chętnie do niej wrócimy, chociażby po to, by raz jeszcze zobaczyć śliczną Emmę Stone parskającą śmiechem na widok wyrzeźbionej klaty Ryana Goslinga. Parafrazując cytat z filmu - idealne połączenie komedii i romantyzmu.