Niepokonani (The Way Back)

"Niepokonani" to opowieść o grupie więźniów, którzy na przekór wszystkiemu podejmują się desperackiej ucieczki z sowieckiego gułagu. Droga do wolności wiedzie przez okrutną Syberię, a następnie lasy, góry, pustynię. Głównym bohaterem jest Janusz, polski żołnierz, skazany za szpiegostwo na podstawie sfabrykowanych dowodów. Towarzyszą mu m.in. pewien Amerykanin, rosyjski rzezimieszek-patriota i ksiądz. Ich celem jest wolność, ale najpierw przetrwanie. Stawić muszą więc czoła nie tylko nieprzyjaznej przyrodzie, ale i własnym słabościom.

Powiem krótko. Podoba mi się ten film. Pomimo mnóstwa wad, od dłużyzn i dziwacznego nieco pomysłu z językami, przez słabą dramaturgię, brak chemii między aktorami, po krótką i patetyczną lekcję historii w finale, w końcu mamy Polskę - czy raczej Polaków - w hollywoodzkiej, oddartej z martyrologii perspektywie. Tytuł "Niepokonani" idealnie to oddaje. Janusz to prawdziwy "amerykański" bohater - waleczny, zdeterminowany, odpowiednio zmotywowany (a jakże, chodzi o kobietę), ale troskliwy, wręcz serdeczny i pomimo drastycznych warunków na wskroś ludzki.

Owszem, dzieło Weira nie jest tak poruszające i ostre w wymowie jak niedawne "Essential Killing" Skolimowskiego, gdzie także pojawił się motyw człowiek kontra bezlitosna natura. Dopiero z pojawieniem się na ekranie Ireny (zaskakująco polska Saoirse Ronan) mamy jakieś emocjonalne zaangażowanie, budowanie relacji, czegoś dowiadujemy się o bohaterach. Reżyserowi nie udało się też uniknąć ckliwości i egzaltacji, bywa też boleśnie schematyczny i przewidywalny. Nadrabia to jednak interesującym doborem aktorów (całkiem niezły Colin Farrell), pięknymi zdjęciami i przede wszystkim niecodziennym w kinie portretem Polaka.