Ogrody Jesieni (Jardins en automne)

Głównym bohaterem filmu jest starzejący się francuski minister rolnictwa, który w wyniku niezbyt trafnych decyzji, rozgniewał lud, co w konsekwencji zmusiło go do złożenia dymisji. Opuszcza gabinet, opuszcza przydzielone mu służbowe mieszkanie. Jego natomiast opuszcza atrakcyjna kochanka, która nie wyobraża sobie życia na niższym poziomie materialnym. Dla byłego polityka rozpoczyna się prawdziwa przygoda: próba sprostania rzeczywistości bez grosza przy duszy i bez miejsca do spania.

Josseliani jak Witkacy w "Szewcach" pokazuje, iż historia kołem się toczy, ci co są na górze, kolejnego dnia mogą spaść na sam dół. Prawdziwe wyzwanie polega na pogodzeniu się z upadkiem i wyjściu na prostą. A głównemu bohaterowi udaje się to znakomicie. Odnajduje swoje miejsce w życiu u boku dawnych przyjaciół i matki (uwaga! ciekawostka, w tej roli występuje Michel Piccoli). Nie traci humoru, ani nonszalancji. Nadal pełen ogłady żyje z dnia na dzień. Beztroska i spokój wprost wylewają się z ekranu. Reżyser nie bombarduje widza zbędnymi scenami, ani nawet dialogami. Kamera towarzyszy filmowym postaciom jakby z boku, obserwująca, reporterska.

Prostym i pokrzepiającym okazuje się ostatecznie film Josselianiego. Jeśli taką ma być również prawdziwa jesień życia, to nie trzeba się jej obawiać...