Polowanie na prezydenta (Big Game)

Podczas lotu Air Force One, prezydent USA () zostaje zdradzony i zaatakowany przez jednego ze swych ochroniarzy. Kapsuła ratunkowa z nim w środku ląduje gdzieś w fińskiej głuszy. Lider wolnego świata zapewne niechybnie skończyłby w rękach psychopatów, którzy chcą go wypchać jak upolowane zwierzę, na szczęście trafia na nastoletniego Oskariego (Onni Tommila), który wysłany przez ojca sam do lasu ma dowieść, że jest już mężczyzną.

Po opisie i zwiastunach od razu wiadomo, że to film, który trzeba wziąć na klatę. Nawet przez moment nie należy łudzić się, że będzie logicznie i intrygująco. "Polowanie na prezydenta" wnosi kino akcji na nowy poziom absurdu a niedorzeczności są tu chlebem powszednim. Trzeba zatem właściwego podejścia, pewnej zgody na wizję Jalmariego Helandera, by móc się cieszyć z tego filmu. A cieszyć się można. Choć obraz ma ewidentnie prześmiewczy charakter, nie jest zlepkiem gagów i egzaltowanych scen, lecz zadziwiająco sympatyczną opowieścią o tym, jak młody człowiek staje się mężczyzną, a że w tle jest prezydent w zamrażarce - cóż z tego?! Kibicujemy Oskariemu i nieistotne jest, że swój cel chłopak osiąga w mało prawdopodobny sposób.

"Polowanie na prezydenta" ciężko nazwać filmem klasy B. To też coś więcej niż parodia i drwina z hollywoodzkich sensacji. Nie jest to przejaw przewrotnego geniuszu, ale zadziwiająco miła ze szlachetnym przesłaniem.