That’s All Right, Elvis! - 60 lat Rock’n’Rolla

„Nigdy nie zapomnę nocy której mój ojciec, Sam Phillips, przyniósł do domu pierwszą płytę Elvisa" - Knox Phillips

„Nigdy nie zapomnę nocy, której mój ojciec, Sam Phillips, przyniósł do domu pierwszą płytę Elvisa", wspominał Knox Phillips, syn legendarnego założyciela SUN Studio na łamach broszury dołączonej do płyty „Elvis At Sun". „To był singiel 45 obrotów na minutę z piosenkami ‘That's All Right' i ‘Blue Moon Of Kentucky'. Był tak podekscytowany, że chciał by moja mama Becky, mój młodszy brat Jerry i ja posłuchali jej natychmiast". Zdaniem Knoxa, „emocje wypisane na twarzy ojca" w trakcie odtwarzania płyty były niczym „podsumowanie wszystkiego nad czym pracował przez tak długi czas".

Kiedy jednak minęła chwilowa ekscytacja, Sam Phillips szybko zdał sobie sprawę, że ma w ręku nie tylko potencjalny hit. Ma też spory problem... „To nie jest country, to nie jest pop", miał stwierdzić. „Nikt nie robi płyt tylko z gitarą i basem od lat trzydziestych. Nie sprzedam tego". Obawy producenta były tym bardziej uzasadnione, że na singlu znalazły się dwie piosenki, które w czasie, gdy w Stanach Zjednoczonych panowały olbrzymie podziały na tle rasowym, nigdy nie powinny znaleźć się obok siebie - czarny blues „That's All Right (Mama)" i utwór białego kompozytora „Blue Moon Of Kentucky". Wypromowanie singla w jakiejkolwiek stacji radiowej wiązało się z falą protestów i krytyki. „'Kolorowa' piosenka, biały piosenkarz i amerykańskie Południe. Ogromna większość białych prezenterów nie chciała dotykać ‘czarnej' muzyki, a czarni nie chcieli mieć nic wspólnego z ‘białą'", opisywał tą trudną sytuację Leszek C. Strzeszewski na kartach książki „ELVIS" z 1986 roku. Do tego dochodziło pytanie - w której z tych kategorii mieścił się dziewiętnastoletni wówczas ?

Sytuacja wydawała się bardzo trudna - ale nie beznadziejna. Phillips szybko znalazł sposób na wypromowanie swojej nowej gwiazdy. Zaledwie kilka dni po skończonej sesji, 8 lipca 1954 roku, zaniósł świeżo nagrane demo do siedziby radia WHBQ mieszczącej się w Hotelu Chisca przy ulicy S.Main Street, w której pracował Devey Phillips - jeden z najbardziej popularnych w tamtym okresie didżejów radiowych, który w prowadzonej przez siebie audycji „Red, Hot And Blue" prezentował płyty czarnych wokalistów i zespołów.

Po zapoznaniu się z materiałem przyniesionym przez właściciela SUN Records prezenter zgodził się puścić piosenki Presley'a na antenie. 10 lipca 1954 roku o godzinie 21.30 „That's All Right (Mama)" w wykonaniu Elvisa Presley'a po raz pierwszy popłynęło w eter. To co wydarzyło się później przeszło najśmielsze oczekiwania wszystkich... Po zaledwie kilku minutach po emisji w mieście i w studiu „rozpoczęło się lokalne trzęsienie ziemi". W redakcji rozdzwoniły się telefony od zachwyconych słuchaczy domagających się powtórzenia piosenki. Chcąc sprostać ich oczekiwaniom w trakcie całej audycji Phillips nadał „That's All Right (Mama)" aż czternaście razy! Ludzie dzwoniący do redakcji a z czasem gromadzący się pod hotelem („białe dzieciaki słuchały czarnej muzyki, czarne słuchały białej - nie było żadnej segregacji rasowej podczas ‘Red, Hot & Blue' Deve'a", napisano na jednej ze stron internetowych) chcieli wiedzieć kim jest Elvis Presley... Czy jest Biały czy Czarny? Ile ma lat? I w końcu najważniejsze pytanie - jak nazywa się rodzaj muzyki, który wykonuje?

Jedyną osobą, która mogła na te wszystkie pytania odpowiedzieć był sam Elvis, który z obawy przed tym jak wypadnie w radiu... poszedł do kina na film. Na prośbę Sama Phillipsa zabrali go stamtąd rodzice i zaprowadzili do siedziby radia, w której Devey Phillips oczekiwał na niego z niecierpliwością by przeprowadzić z nim wywiad.

„Siadaj, zrobię z tobą wywiad", zwrócił się prezenter do zdyszanego wokalisty, który pokonał drogę z kina do hotelu biegiem. „Panie Phillips, ale ja nic nie wiem o udzielaniu wywiadów", odparł Elvis. „Byłem wystraszony na śmierć", opowiadał po latach piosenkarz. „Cały się trząsłem kiedy usłyszałem o tym co się dzieje (o wciąż dzwoniących telefonach). Po prostu nie mogłem uwierzyć w to wszystko ale Dewey powiedział mi, że to jest ‘cool'. To się dzieje naprawdę". Chwilę później dziennikarz wyjaśnił młodemu wokaliście by nie używał wulgarnych słów i odpowiadał na pytania. Przy włączonych płytach Phillips i Presley rozmawiali m.in. o szkole (prowadzący chciał uzyskać od Elvisa informację na temat nazwy szkoły do której uczęszczał by słuchacze mogli przekonać się, że jest Biały. Wielu z nich sądziło, że Elvis jest kolejnym zdolnym Czarnym wokalistą) i muzyki. Po skończonej rozmowie wciąż oczekujący na znak, który DJ miał mu dać gdy wejdą antenę Elvis zapytał „to co z tym wywiadem?". „Właśnie go udzieliłeś. Mikrofony były cały czas włączone", odparł doświadczony dziennikarz. Po tych słowach Elvis zbladł...

Kilka dni po debiucie singla „That's All Right (Mama)" na antenie radia WHBQ do studia SUN wpłynęło pięć tysięcy zamówień na płytę nieznanego dotąd kierowcy ciężarówki z Crown Electric Company. Singiel nie był jeszcze wówczas nawet wytłoczony!

Do sprzedaży trafił dopiero 19 lipca 1954 roku. Według gazety The Commercial Appeal pierwsza płyta Elvisa „sprzedała się w Memphis w ilości co najmniej 6,300 krążków w niespełna trzy tygodnie". Na całym Południu sprzedano jej łącznie ponad dwadzieścia tysięcy egzemplarzy!

Pod koniec października utwór „That's All Right (Mama)" uplasował się na trzecim miejscu zestawienia Country Music Chart.

Dzisiaj, po sześćdziesięciu latach ten sam utwór wciąż uznawany jest za jeden z tych, które na zawsze odmieniły oblicze muzyki rozrywkowej. Tylko w roku 2010 magazyn Rolling Stone umieścił „That's All Right (Mama)" Elvisa Presley'a na sto trzynastym miejscu w rankingu „Pięciuset najważniejszych piosenek wszechczasów".

„Elvis Presley był pierwszą osobą, która połączyła bluesa, country, pop i gospel na zawsze zmieniając oblicze pop kultury". A to wszystko wydarzyło się w małym studiu SUN w Memphis, TN dokładnie sześćdziesiąt lat temu...



_____________________________________

Bibliografia:

„Elvis". Leszek C.Strzeszewski - PWM 1986

„Prywatne życie Elvisa". Peter Haining - Ryton International, 1987

"Elvis. Król Rock'n'Rolla". Jerry Hopkins - Wydawnictwo Dolnośląskie, 2013

„Today, Tomorrow & Forever". Collin Escott - BMG/RCA, 2002

"Platinum. A Life In Music". Collin Escott - BMG/RCA, 1997

"Videobiography". Edgehill Publishing Ltd, 2007

"The Elvis Archives". Todd Slaughter; Ann E.Nixon, Omnibus Press, 2004

"Dlaczego Ja Panie?". Janusz Płoński, Harp International, 1997

Broszury płyt CD, strony Internetowe oraz materiały własne.